ՀՀ վարչապետ Կարէն Կարապետեանի՝ սփիւռքահայութեանն ուղղուած ծանօթ կոչին յայտարարութեամբ արձագանգեց նաեւ Սերխիօ Նահապետեան եւ Սեւակ Հաճի-Յակոբեան զոյգը¸ որին «Հայ Ձայն»-ի խնդրանքով անդրադարձաւ «Ազգ» թերթի խմբագիր Յակոբ Աւետիքեան-ը։
– Ինչպէս էք գնահատում այդ յայտարարութիւնը։
– Գնահատանքի որեւէ բան չկար այնտեղ. այդ 2 անձինք ամէն ինչ փորձում են անել՝ շոգեկառքից յետ չմնալու համար։ Ինքնահաստատման, իրենց գոյութիւնը զգացնել տալու, «մենք եւս ներկայ ենք» ասելու ճիգ էր պարզապէս։ Մինչդեռ վարչապետի կոչը գործնական մասնակցութեան հրաւէր էր, որին այդ մարդիկ պատրաստ չեն ո՛չ այսօր եւ ո՛չ էլ վաղը։ Չեմ ուզում միայն իրենց մեղադրել, քանի որ այդ զոյգը վերջին 8-9 տարիներում իրենց կնքահօր կողմից ժառանգել է գործնականօրէն յօգուտ Հայաստանի եւ ազգի որեւէ բան չանել, որեւէ օգտակարութիւն չունենալ։ Փոխարէնը, ինչպէս բոլոր անգործ ու ձրիակեր մարդիկ, խիստ զարգացել է նրանց երեւալու, ցուցադրուելու մարմաջը, նաեւ շատախօսութիւնը, որ արդէն դատարկ թմբուկ է յիշեցնում։
– Սակայն նրանց յայտարարութեան մէջ խօսւում է «Սփիւռքի ուժականութիւնը, փորձառութիւնն ու ներդրումը ի խնդիր Հայրենիքի զարգացման» գործադրելու մասին։ Ուրեմն այդ մարդիկ պատրաստ են զոհողութեան, ներդրումների։
– Ո՛չ, պատրաստ չեն։ Նորից դատարկ թմբուկն է, որ ձայն է հանում։ Նրանք ո՛չ ուժականութիւն, ո՛չ փորձառութիւն եւ ո՛չ էլ ներդրումի պատրաստակամութիւն ունեն, եթէ խօսքը չի վերաբերում մի քանի կտոր որսորդական բաճկոններ նուիրելուն (կարծես մեր սահմանների պաշտպանները զբօսանքի՝ ճնճղուկների որսորդութեան համար են գտնւում դիրքերում)։ Եթէ պատրաստ լինէին առնուազն գոնէ կ’յիշատակէին ռամկավար մեր այն երկու ընկերներին, որոնք զոհուեցին քառօրեայ պատերազմի ընթացքում, պէտք է օգնութեան փութային նրանց ընտանիքներուն, ինչպէս արեց ԹՄՄիութեան Կենտրոնական Վարչութիւնը ոչ միայն նրանց, այլեւ ուրիշ 24 նահատակների ընտանիքներին։ Ու դեռ իրենց ձայնակից երկու թերթերում պէտք է յիշատակէին ընկեր Դանիէլ Եուսէֆեանի կարեւոր նուիրատուութիւնը Արցախի հիւանդանոցներին¸ եւ կամ ընկեր Վարդան Նազիրեանի մեծաքանակ օգնութիւնը Արցախի գիւղատնտեսութեան զարգացման համար, որը, դժբախտաբար, զոհ գնաց Ստեփանակերտի իրենց հարազատ զեղծարար ընկերոջ անձնական ախորժակին։
– Վերադառնալով յայտարարութեանը՝ այնտեղ ՀՀ վարչապետին խորհուրդ է տրւում չ’սահմանափակուել «տնտեսութեան բնագաւառում» եւ սփիւռքահայութեանը պէտք է ընդգրկել «քաղաքական եւ հասարակական կեանքի տնօրինման դաշտերում եւս»։ Ի՞նչ կասէք այս մասին։
– Սերխիօ-Սեւակ զոյգի յայտարարութեան այդ կէտը փարիսեցիութեան փայլուն օրինակ է։ Այդ զոյգը ամէն ինչ արել է, անշուշտ այստեղի մանկլավիկների ու իշխանական որոշ օղակի հետ, որպէսզի ՌԱԿ-ը չընդգրկուի Հայաստանի «քաղաքական եւ հասարակական կեանքի տնօրինման դաշտերում» եւ փաստօրէն դաւաճանել է ոչ թէ մեզ, այլ ՌԱԿ-ին եւ այժմ մեծահոգաբար խորհուրդներ է տալիս ՀՀ վարչապետին։ Մինչդեռ ռամկավար մէկ-երկու ընկերների ընդգրկումը ՀՀ Ազգային ժողովում կարող էր սկիզբ դառնալ հետագայում աւելի ազդեցիկ ներկայութիւն ունենալու հայրենի «քաղաքական դաշտում», որից, բնականաբար, կօգտուէր ՌԱԿ-ը ընդհանրապէս եւ «քաղաքական դաշտը» մասնաւորապէս։ Այդ զոյգի եւ մանկլավիկների արարքը չունի ուրիշ անուն, քան դաւաճանութիւնը։ ՌԱԿ-ի պատմութեամբ հետաքրքրուողները երբեք չեն մոռանայ այդ դաւաճանական քայլը։
Հետեւաբար, կրկնում եմ, այդ յայտարարութիւնը ընդամէնը շատախօսութիւն է, աւելի ճիշդ՝ դատարկ թմբուկ, այն էլ՝ ծակ։
