18 Դեկտեմբեր 2017
«Ժամանակն օգտագործեցէ՛ք» (Եփես. Ե 16 ),
Ծուխի նման կը սպառուի ( Սղմ. ՃԱ 4) հերթական տարին և նոր տարուայ արշալոյսը արդէն տեսանելի է:
Անցնող տարին, որ յաւիտենականութեան ովկիանոսի մէջ ընդամէնը մէկ կաթիլի տեղաշարժ է, մեզմէ տարաւ մէկ տարեչափ ժամանակ, որմէ մաս մը սիրահոժար տրամադրեցինք, երբ Աստուծմէ մեզ շնորհուած բարութիւններէն այլոց ալ բաժին հանեցինք, սակայն առաւել մասն անդարձ կորցրած կը համարենք, որովհետև չի յաջողուեցաւ իրականութիւն դարձնել մեր բոլոր ծրագիրները:
Մեզ հատկացուած ժամանակը, որն այլ կերպ կեանք կը կոչենք, վերջաւոր է, ուստի պետք է բացառել անփութութեան ցանկացած դրսևորում: Ցաւոք, ժամանակի կորուստի հետ աւելի հեշտ կը համակերպուինք, քան մեր կեանքին սպառնացող որևէ վտանգի հետ հաշտուինք, մինչդեռ «մեզմէ իւրաքանչիւր ոք ինք իրեն համար Աստծուն հաշիւ պիտի տայ» ։ (Հռոմ. ԺԴ 12)
Ժամանակն ինքնին մեզ չի վերաբերէր, բայց մեր անմիջական տնօրինութեանը յանձնուած ժամանակն է, որ մեր գործունէութեամբ իմաստաւորուելով կը կազմէ մեր կեանքի տևողութիւնն ու երկնաքաղաքացիութեան երաշխիքը կը դառնայ:
Բովանդակազուրկ կեանքը սոսկ կորսուած ժամանակահատուած է, որ ոչ մի կերպ չի փոխհատուցուիր, իսկ յաղթական միակ ուղին Անժամանակին ապաւինելով ժամանակ գնելն է (Եփես. Ե 16), այն արդիւնաւորելով ՝ ժամավաճառութեան չարիքն արմատախիլ ընելով:
«Բարին գործելէն չի ձանձրանաք, որովհետեւ յարմար ժամանակին պիտի հնձենք, եթէ չի թուլանանք։ Ահա թէ ինչու, քանի դեռ ժամանակ կայ, բարին գործենք բոլորի հանդէպ, մանաւանդ հաւատքի մէջ մեր հարազատներու հանդէպ» (Գաղատ Զ. 9-‐10)։
Ան, Ով հենց ժամանակի տէրն է ( Ծննդ. Ա 14, Սղմ. ՃԳ 19), մեզմէ հաշիւ պիտի պահանջէ:
Ան մեզ կեանքի կոչեց, ժամանակի շրջանակով սահմանափակեց, որ քիչի մէջ հաւատարիմ ըլլալու դեպքին (Ղուկ. ԺԶ 10 ) անանց բարիքներու արժանացնէ ( Ա Կորնթ. Բ 9, հմմտ. Եսայի ԿԴ 4-‐5 ):
2018 թուականը Հայոց Ազգիս համար կը նշանաւորուի Սարդարապատի հերոսամարտի 100‐ ամեակի տարեդարձով: Մեծ Եղեռնի գողգոթայի ճանապարհին տկարացած Հայն Աստուծոյ շնորհով զօրացած (հմմտ. Բ Կորնթ. ԺԲ 9-‐10) «գրոյ յիշատակի արժանի» սխրագործութիւններով ոչ միայն արժանի հակահարուած տուաւ թուրքի Հայատեացութեանն, այլև նոր պետականութիւն ստեղծեց: Տէրը մեզ ատողներուն ամօթահար ըրաւ։ ( Սղմ ԽԳ 8 ):
Բարեգութ Աստուծոյ Երեսի Լոյսը ծագեցաւ մեր վրայ, և ուրախութիւնը տիրեց մեր սրտերուն մէջ ( Սղմ . Դ 7-‐8): «Ուրախացանք այն օրերու փոխարէն, երբ հնազանդեցուցիր մեզ, եւ այն տարիներուն, երբ չարչարանք տեսանք» ։ (Սղմ ՁԹ 15)
2018 թուականին կը լրանայ մեր քաղաքամայր Երևանի՝ մեր վաղեմութեան խօսուն վկայի, 2800‐ ամեայ յոբելեանը: Խորհելով հին օրերու մասին և յիշելով վաղնջական տարիները (Սղմ. ՀԶ 6)՝ անցեալէն անհրաժեշտ դասեր քաղենք՝ ներկայի նաւը ժամանակի ծովի հուզումներէն, խութերէն ու ծանծաղուտներէն անվնաս գալիքի ցանկալի նաւահանգիստ հասցնելու համար:
Տարեմուտի խոստումնալից շեմին, նոր հնարաւորութիւններու այգաբացին կը գոհանանք Մարդասէր Աստուծմէն «այն ամէնի համար, որ մեզի տուաւ» (հմմտ. Սղմ ՃԺԵ 3):
«Երանի այն ժողովուրդին, որ կը գիտակցի քո օրհնութիւնը, Տէ՛ր, ան քո երեսի լոյսով պիտի ընթանայ։ Ան քո անուամբ պիտի ցնծայ գիշեր-ցերեկ, ու քո արդարութեամբ բարձր պիտի ըլլայ։ Դուն ես պարծանքը մեր զօրութեան, եւ մեր եղջիւրը քո կամքով պիտի բարձրանայ։ (Սղմ ՁԸ 16‐18)
«Թող յոյսի Աստուածը լիացնէ ձեզ ամենայն ուրախութեամբ եւ խաղաղութեամբ, որպէսզի Սուրբ Հոգիի զօրութեամբ դուք յոյսով առատանաք»։ (Հռոմ ԺԵ13)
Մեր աղօթքն է որ Բարին Աստուած Գանատահայոց Եկեղեցական Դասին, Թեմական ու Ծխական Խորհուրդներուն, պատուարժան անդամներուն, Տիկնաց Յանձնախումբերուն ու Դպրաց Դասերուն, Ասուածասէր ու ազգանուէր բարերարներուն, ազգային, բարեգործական, կրթական ու մշակութային միութիւններու, հաստատութիւններու անդամներուն կենաց արևշատութիւն պարգևէ և զօրավիգ ըլլայ` ազգաշահ առաքելութիւնն իրագործելու գործունէութեանը:
Տիրոջ օրհնութեամբ՝ Նոր Տարուայ ու հրաշափառ Սուրբ Ծննդեան Լոյսի ջահը լուսաւորէ Ձեզ եւ Ձեր ընտանեկան յարկերը։
Աղօթքով եւ օրհնութեամբ՝
Տ. Աբգար եպս. Յովակիմեան
Առաջնորդ Գանատահայոց Թեմի
